Καλιτσουνάκης, Ιωάννης

(Χανιά 1878 – Βουκουρέστι 1966). Φιλόλογος και ακαδημαϊκός. Σπούδασε φιλοσοφία και παιδαγωγική στην Αθήνα, στην Ιένα και στο Βερολίνο και διετέλεσε εντεταλμένος στην αρχή και αργότερα τακτικός καθηγητής των νέων ελληνικών στο Φροντιστήριο Ανατολικών Γλωσσών στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου (1911). Το 1924 εξελέγη καθηγητής της αρχαίας ελληνικής φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και δύο χρόνια αργότερα έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Διετέλεσε επίσης καθηγητής της μεσαιωνικής ελληνικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου (1928) και της βυζαντινής και νεοελληνικής φιλολογίας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο της ίδιας πόλης (1949). Έγραψε πολλά έργα, τα κυριότερα από τα οποία είναι: Αι επταδικαί έρευναι (1922), Μία εκατονταετηρίς Νέας Ελλάδος (1921), Νύξεις περί των Προδρομικών ποιημάτων (1923) και Αι μεταλλαγαί του σκοπού της Ελληνικής φιλολογίας κατά την τελευταίαν εκατονταετηρίδα (1926).